Terugblik: een jaar van samenwerken en verbinding
December is een maand waarin het buiten stiller wordt. Voor ons een logisch moment om terug te kijken op het afgelopen jaar.
Wat dit jaar vooral zichtbaar werd, is dat het voedselbos steeds meer vorm krijgt. Niet alleen als plek met bomen en planten, maar ook doordat er mensen komen, meedoen en meegenieten.
Afgelopen jaar ontvingen we verschillende groepen. We gaven workshops aan kinderen van de natuurvereniging uit Zuidwolde, verwelkomden een schoolklas uit Echten en ontvingen ook een groep vrouwen die voor het eerst kennismaakte met het idee van een voedselbos. Samen buiten zijn, rondlopen, kijken wat er groeit, vragen stellen en proeven en ontdekken. Daarnaast kwamen mensen van de zorgboerderij uit Nieuweroord bessen plukken. Dat zijn van die momenten waarop je voelt: dit land wordt gedeeld en beleefd én dat maakt het rijker.
De oogst van dit jaar bestond vooral uit rood fruit. Daar hebben we volop van kunnen inmaken en bewaren. En dan was daar ineens die eerste perzik. Eén maar en wat voor één. Zó smaakvol, een belofte voor wat nog komt. We experimenteerden met het drogen van vijgen en oogstten hier en daar nog andere kleine verrassingen. Tegelijkertijd is het helder: dit bos vraagt tijd. Groei laat zich niet afdwingen.
De moestuin werd dit jaar verzorgd door Yvonne en Inge. Yvonne plaatste ook een bijenkast en een bijenvolk, wat weer een hele nieuwe laag toevoegde aan het geheel. Er waren mensen die houtsnippers en wol rond de bomen aanbrachten. Meewerkdagen met vrijwilligers hadden we dit najaar graag georganiseerd, maar dat is er nog niet van gekomen. Dat nemen we mee naar volgend jaar.
Langzaam maar zeker wordt zichtbaar dat het voedselbos niet alleen gaat over bomen, struiken en bodem. Het gaat over verbinding. Net zoals het schimmelnetwerk onder de grond alles met elkaar verbindt, ontstaat er bovengronds een netwerk van mensen.
Mensen die komen leren.
Mensen die komen plukken en proeven.
Mensen die komen helpen.
En mensen die gewoon even langskomen en nieuwsgierig zijn.
Dat gemeenschapsgevoel willen we het komende jaar verder laten groeien. Op een manier die past bij ons en bij deze plek.
