Een nat voorjaar en bescheiden oogst

Het is alweer een tijdje geleden dat we onze laatste blog hebben geschreven. Zoals iedereen heeft kunnen ervaren is het dit jaar een heel nat voorjaar geweest. Dit heeft aan de ene kant goed uitgepakt voor de bomen, die de overvloedige regen dankbaar hebben geabsorbeerd. Maar voor ons jonge voedselbos betekende het ook een periode van overleven. Helaas hebben we een aantal dingen niet teruggezien na de winter, maar datgene wat het wel goed doet heeft weer een mooie groeispurt doorgemaakt.

Tijdens onze rondes door het voedselbos zien we helaas ook dat veel boomschorsen beschadigd zijn, waarschijnlijk door reeën. We gaan de komende tijd alles in kaart brengen om te zien welke bomen we een beetje extra hulp moeten bieden in hun herstel. Ondanks de uitdagingen hebben we dit jaar al meer kunnen oogsten dan vorig jaar. We hebben rode bessen, honingbessen, zwarte bessen en kruisbessen kunnen plukken. Verder zagen we dit jaar voor het eerst amandelen, vijgen, pruimen en rode en gele frambozen. Ook zien we inheemse kruiden en planten zoals wilde chirorei, teunisbloem en grote klis. Er waren ook een paar kersen, maar voordat die goed rijp waren, waren ze al door de vogels ontdekt en opgegeten. Een nachtelijke storm heeft bovendien die paar appels en peren die we hadden van de bomen geblazen.

In de moestuin op onze openplek is alles opgegeten door de slakken. Echt een enorme naaktslakken plaag, die maar niet ophoudt. Overdag zie je ze nauwelijks, maar ’s avonds krioelt het ervan. Het is frustrerend om te zien hoe ze alles wegvreten, maar we proberen vast te houden aan wat we hebben geleerd van de film The Biggest Little Farm: een ecosysteem kan eerst flink uit balans raken voordat het een harmonieuze en veerkrachtig balans vindt. Dus we blijven geduldig en hopen op een natuurlijk herstel. We troosten ons met de gedachte dat deze slakken ook een belangrijke rol spelen in het ecosysteem. Zij zijn schoonmakers van de natuur en zijn een essentiële voedselbron voor dieren zoals egels, vogels, mollen en muizen. We hopen dan ook dat we in de nabije toekomst meer van deze natuurlijke vijanden aantreffen, zodat er meer evenwicht ontstaat.